Hallo, das ist unser BLOG !

Witam na naszym blogu ! Zachęcam do pracy i współpracy. Tutaj przeczytasz aktualności, zobaczysz kronikę wydarzeń językowych, poznasz ciekawostki krajoznawcze, rozwiążesz krzyżówki i inne łamigłówki językowe, udoskonalisz TIK

Jak nazywa się trzeci niemieckojęzyczny kraj ?

Niemcy 2015

Grecja  /  Litwa  / Niemcy                                  
ZADANIA PROJEKTOWE  UCZNIÓW IX -III.     

Projekt Comenius 2  rok    ( 2014/15)

1.  Rozmowa kwalifikacyjna – staranie się o miejsce pracy
      -  krótka scenka teatralna  5 minut                          
2.   5 najbardziej poszukiwanych zawodów - zdjęcie + PROFIL :  j. ang. i niem
             a. nazwa zawodu
             b. jaka szkołę trzeba ukończyć
             c. jak długo trwa kształcenie do tego zawodu     
3.  Piosenka projektu  - nauka tekstu i melodii  ( uczniowie klas 1 )
4.  Collage  „Polska ” - ciekawostki i zabytki o naszym kraju
     prezent  dla dzieci  w Grecji   ( film jak powstaje plakat )
5.  Mapa mentalna - szczęście  =  sukces ?
6.  Prawa i obowiązki młodego Europejczyka  - warsztaty
     ( zdrowie, praca, rodzina, ochrona środowiska,  szkoła, społeczeństwo )
7.  Ranking autorytetów  Słowacja, Turcja, Polska, Grecja
     – Comenius-Info
8.  Kalendarz projektu Comenius  -
      autorytety do kalendarza   uzasadnienie wyboru j. niem i ang.
     wybór zdjęć  - ankieta ogólnoszkolna
9. Moje inicjatywy w szkole, moje ważne decyzje
      Analiza , autorefleksja    j. niem i ang.
10. Świadomy  wybór przyszłej pracy zawodowej –
       Analiza projektów plastycznych kl. 2 i 3
       Wystawa szkolna  i Wyniki  -  Wybory młodych Europejczyków  GP3
11.  FILM  o autorytecie na Festiwal Filmowy do LITWY
12. Upowszechnianie treści   europejskich - EURONUTY
      Prezentacja działań  projektowych na forum regionu

                                  NIEMCY  HAMBURG 2015   

Relacja:
https://www.czecho.pl/wiadomosci/17808-pg-3-w-hamburgu-zdjecia-czechowice-dziedzice

















Wrażenia po pobycie na Litwie:
        Do wyjazdu na Litwę przygotowywałyśmy się już bardzo długo przed upragnioną datą 22 marca 2015. Ponad dwuletnią pracą w Comeniusie przyczyniłyśmy się nie tylko do wyjazdu na Litwę, ale także do wielu poprzednich wizyt. 

22 marca – Ja, Weronika i Milena oraz nauczycielki- Pani Sylwia Żaczek-Gwizdoń oraz koordynator projektu Pani Ewa Dobija zebraliśmy się o 1:00 w nocy, aby po 12godzinnej podróży dotrzeć do Taurage- naszego partnerskiego miasta na Litwie. Zostałyśmy bardzo gorąco przyjęte przez uczniów, ich rodziny jak i przez nauczycieli.  Przez cały tydzień szkoliłyśmy się w obcych językach razem z uczniami z Litwy, Turcji, Niemiec, Słowacji i Grecji. Wspólnie poznawaliśmy miasto, litewską kulturę oraz prowadziliśmy warsztaty. Przeżyliśmy lekcję historii o Taurage w terenie, nauczyliśmy się litewskich tańców ludowych, przeprowadziliśmy warsztaty o naszych emocjach  odnośnie projektu, naszych autorytetach oraz pracowaliśmy w grupach. Smakowaliśmy typowo Litewskich potraw. Podczas naszego pobytu zostały zorganizowane różne wycieczki: do Wilna, do Nidy a także do Granicy z Rosją. Mieliśmy okazję zobaczyć występy wielu uzdolnionych Litewskich uczniów, najbardziej zapadły mi w pamięć występy Gerdy, Mantasa i Moniki. Podarowaliśmy również upominki dla dzieci z trudną sytuacją rodzinną.  Mogliśmy wziąć udział w rozdaniu nagród filmowych w których zdobyliśmy dwie statuetki i byliśmy nominowani aż w ośmiu kategoriach. Z pobytu na liwtwie wyniosłam naprawdę wiele.

Jednak nasz pobyt na Litwie nie owocował tylko pod względem rozwijania się intelektualnie. Pomiędzy wszystkimi z nas nawiązała się prawdziwa przyjaźń. Nikt nie czuł do siebie nienawiści, złości. Wszyscy wspieraliśmy się nawzajem. Zachowywaliśmy się jak prawdziwa rodzina, która razem się śmiała, uczyła ale przeżywała też ciężkie chwile, które doprowadzały do płaczu. Dobrze dogadywaliśmy się z nauczycielami, nawet tymi, którzy nie mówili po angielsku czy niemiecku.  Wszyscy staliśmy się sobie najbliżsi na świecie w kilka krótkich dni.

Ten tydzień zapadnie w pamięć nam wszystkim, dla wielu z nas był to najlepszy tydzień w życiu.  Pomimo tego, że projekt się jeszcze nie zakończył, my wiemy, że wiele z nas już nigdy się nie zobaczy. Dzięki nim uwierzyłam w dobroć obcych ludzi.  Nocą zasypiam z wizjami siebie tańczącej, śmiejącej się i płaczącej wraz z nimi. Oczywiście, wszyscy chcemy się spotkać, jednak wiemy, że nie będzie nam łatwo ze względu na dystans jaki nas wszystkich dzieli. Ale kto wie, może pewnego dnia uda nam się złamać tę odległość? …

 

 Aneta Antonik.